Hardlopende zombies en slagroomtaarten

Elke dag als ik wakker word neem ik me voor op dieet te gaan. Wat voor mij inhoud dat ik mijn besluit om als verassing voor mijn ouders een slagroom taart te kopen -om die als volgt zelf op te eten omdat mijn vader toevállig dezelfde dag notenkoeken heeft gekocht voor hem zelf en mijn moeder- in moet trekken, ik in plaats van op het filmavondje met mijn beste vriendin chips en cola te nuttigen toch beter voor de knabbel worteltjes en tomatensap kan gaan en ik iets aan mijn beweging moet gaan doen. En geloof me, dat is moeilijk. Ik heb nadat ik van voetbal af ging gezworen dat ik elke dag ging hardlopen. Resultaat: Ik word of te laat wakker wat er voor zorgt dat ik als een oververhitte kreeft op het midden en dus het heetst van de dag ga hardlopen, of ik word te vroeg wakker en loop om 5 uur 's ochtends als een zombie door het bos met een niet al te comfortabel gevoel omdat ik mijn sokken maar niet heb gepakt om de anderen niet wakker te maken. Een dieet is lastiger dan je denkt, voor mij wel in ieder geval. En dus neem ik me zelf heilig voor dat in slagroomtaarten en chips net zoveel vitamines zitten dan in de kiwi’s op de fruitschaal. Je moet het je alleen inbeelden.