maandag 13 september 2010

Vrijwilligerswerk

Vrijwilligerswerk. In dat opzicht ben ik dan best wel een egoïstisch persoon. ik zou het namelijk nooit in mijn hoofd halen voor de lol bij elke willekeurige deur met een mooi lakje verf aan te bellen om te vragen of deze lieve mensen nog wat overhebben voor de waterramp in Pakistan. Ten 1é hebben mensen die geen koningin Beatrix heten nooit geld over. En ten 2e word je hoogstwaarschijnlijk na de -Oh Wij vinden het zo geweldig dat je deze mensen wilt helpen ik zou mijn portemonnee even vriendelijk aankijken of hij wat geld wil afstaan- preek letterlijk uitgescholden naarmate de voordeur is dichtgeslagen. Maar op een geven moment kom je op zo'n moment dat je geen excuses meer kan bedenken om het vrijwilligerswerk te ontlopen, omdat het gewoon moet. En dat moment is voor mij aangebroken. School heeft namelijk het meesterlijke plan bedacht elke leerling 40 uur maatschappelijk stage te laten lopen. En op zo'n moment, begint mijn hoofd spastische reacties te vertonen. Nadat ik er achter kwam dat er meer mogelijkheden zijn dan alleen met een voedselkar eten uitdelen in bejaardentehuizen in de hoop dat die O zo vriendelijke man van 5 hoog niet in no-time z'n kunstgebit eruit haalt kwam ik er achter dat er een mogelijkheid zou kunnen bestaan dat vrijwilligers werk een opening naar zelfstandigheid en avontuur zou kunnen zijn. Dat ontdekte ik op het moment dat mijn grote vriend google zo'n 1000 zoekresultaten tevoorschijn toverde op het moment dat ik 'Vrijwilligerswerk buitenland' in typte. Zo had je de keuze uit kinderen Engels leren in Afrika, een crèche mee helpen in Israel en zelfs knutselen op een kinderdagverblijf in Australië was mogelijk. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik serieus nadacht over een huwelijk met meneer Google nadat hij me deze liefdevolle informatie had geschonken. Want was is er nou mooier dan vrijwilligerswerk te combineren met een reis die je je levenlang niet zult vergeten? Het leek voor mij het perfecte avontuur op de meest perfecte plekken. En op het moment dat mijn adrenaline pijl boven de gezondheidsfactor steeg en ik al 100 rondjes om mezelf heen had gerent omdat ik niet kon wachten om me aan te melden kwam ik er achter dat het me minstens 1.000 euro zou kosten. Oké vrijwilligerswerk is één ding. Maar de woorden 'betalen om vrijwilligerswerk te kunnen doen' bevinden zich niet in mijn woordenboek. Ik ben bang dat ik deze keer in mijn leven officieel kennis ga maken met de kunstgebit generatie.

2 opmerkingen: